Fantasievol verder denken dan de waan van de dag

Ik heb een fascinatie voor alledaags wonderlijke dingen. Mijn grootste inspiratiebron is de leefwereld om me heen. Zowel de mensen als de stad en het landschap zelf maar vooral de manier waarop mensen zich hun omgeving ?eigen? maken.

Ik combineer stad en landschap met kunst en grafische vormgeving en heb me gespecialiseerd in grafisch ruimtelijk ontwerp; beeldend een boodschap communiceren in de openbare ruimte. Mijn doel is verrijken, verlevendigen en verbeteren, van de omgevingskwaliteit en intensiveren van de beleving van het (stads-)landschap. Speerpunten zijn; verwondering, vervreemding en verrassing.

Ik mis spanning, verrassing en verwondering in onze openbare ruimte. De gestructureerde stad wordt voorspelbaar, degelijk, en saai. Ik zie zo veel kansen om door middel van communicatieve ingrepen bewustwording te creëren en mensen weer te verbinden met hun leefomgeving. Steeds zoek ik naar de ziel van de plek en veranker deze in het ontwerp.

Oplossingen lopen uiteen van gevel kunst, verlichting tot beplanting en ontwerp van het vloerlandschap. Door gebruik te maken van de dynamiek en tijdelijkheid van de stad creëer ik ruimte om te experimenteren. Ik probeer in mijn werk de ogen van mijn publiek te openen voor de schoonheid van het alledaagse en de mogelijkheden van de toekomst.

Zeven kernpunten van mij en mijn werk:

1. Reactie op de omgeving met respect voor mens en ruimte
2. Krachtige boodschappen zorgvuldig vertaald op menselijke maat
3. Conceptueel, vernieuwend, initiatiefrijk en onderzoekend
4. Communicatief, begrijpbaar en verklaarbaar
5. Aanwezig met bepaalde mate van bescheidenheid creëert intimiteit
6. Dichtbij, betrokken, persoonlijk en met aandacht
7. Groot empathisch vermogen & klein ego

Sinds mijn afstudeeronderzoek naar Restruimte heb ik een bijzondere interesse voor het gebruik van braakliggende terreinen en de ?tussentijd? van de stad. Het stedelijk gebied zit vol onduidelijke plekken, deze ontstaan bijvoorbeeld door stedelijke ontwikkelingen en transformaties. Dit zijn complexe processen die vaak meerdere jaren duren, soms zelfs enkele decennia. In de overgangsfase verkeren plekken, gebouwen en soms hele gebieden voor een langere tijd in een schemerfase. Doorgaans wordt deze tussentijd als een negatieve periode opgevat waarin de tijdelijke leegstand of braakligging slechts worden beheerd om verval, kraak en ander ongerief te voorkomen. Ik ben van mening dat juist deze tussentijd tal van kansen biedt.